Vaak is het etiket het gezicht van een product. Zeker wanneer voor de botteling van een product gebruik wordt gemaakt van standaardflessen, zijn het de etiketten die het product ‘smoel’ moeten geven. Toch is slechts een enkeling ooit op het idee gekomen om een etiket ook letterlijk ‘smoel’ te geven.
Frisdrankproducent Vrumona, sinds 1968 een volle dochteronderneming van bierbrouwer Heineken, lanceert in juni 1979 het product Snor, een limonadegazeuse voor kinderen van 6 tot 12 jaar. Marktonderzoek heeft uitgewezen dat deze jeugdige consumenten sinas vaak te kinderachtig vinden. Aan de andere kant zijn veel ouders van mening dat kinderen uit deze leeftijdscategorie nog te jong zijn voor een volwassen (cafeïnehoudende) frisdrank als cola. Met het product Snor hoopt Vrumona een grote groep jeugdige consumenten aan te spreken. Reclamespotjes op televisie en advertenties in stripweekbladen als Donald Duck, Eppo en Tina moeten zowel kinderen als hun moeders – want die doen immers de boodschappen – op Snor attenderen. De grootste ‘gimmick’ van Snor is de stevige schuimkraag die na uitschenken nog een poosje op de frisdrank blijft staan. Bij een flinke hap uit deze schuimkraag is een snor het onvermijdelijke resultaat, net zoals dat bij het drinken van een glas bier het geval is: “Fris met schuim erop, dat smaakt Snor!”
Minstens zo origineel als het productconcept is het etiket, dat de jeugdige consument vrolijk aanstaart vanuit twinkelende ogen boven een parmantige wipneus. Onder die wipneus prijkt een enorme uit letters en schuimvlokken opgebouwde snor, die verlekkerd wordt afgelikt.
Maar wat door slimme marketeers en creatieve reclamejongens is bedacht blijkt in de praktijk een genadeloze flop. In februari 1980 laat Vrumona weten dat de productie van Snor wordt gestaakt. Als verklaring voor de mislukking voert Vrumona aan dat etiket en televisiespotjes te kinderachtig zijn voor een product dat nu juist niet al te kinderachtig beoogd te zijn. Daarin schuilt ongetwijfeld een kern van waarheid, al zullen ook andere factoren hebben bijgedragen aan het mislukken van Snor. Zo zijn veel moeders allerminst gelukkig met een frisdrank die geknoei uitlokt. Heb je je kinderen net geleerd dat ze hun neus moeten snuiten en hun mond moeten afvegen en dan komen ze met Snor aanzetten. Vermoedelijk is ook de doelgroep door Vrumona te ruim ingeschat. Vermeld is al dat onder andere geadverteerd wordt in het meisjesweekblad Tina. Meisjes en snorren: ook dat is geen gelukkige combinatie.
Hoewel Snor nog geen jaar op de markt is geweest heeft het op sommige jeugdige consumenten een onuitwisbare indruk gemaakt. Met enige regelmaat word ik benaderd door mensen die op zoek zijn naar beeld- en reclamemateriaal van Snor, als aankleding voor een nostalgisch feestje. Nodeloos te zeggen dat het veelal mensen betreft uit de Snor-generatie, geboren tussen pakweg 1967 en 1971. Ook journalisten, programmamakers en reclamemensen stellen me vaak vragen over Snor. Toen de Rabobank eind 2008 Snor liet opduiken in een private banking advertentie, was er zelfs even sprake van een heus Snor-golfje.
© Peter Zwaal, 2010
Elsevier Voedingsmiddelenindustrie, februari 2009, p.28
Elsevier Voedingsmiddelenindustrie, februari 2009, p.29
