Mijn favoriete gay shorts (4)

 

Un beau jour, un coiffeur (Gilles Bindi; Frankrijk, 2004)

Filosofiestudent Jérôme (Julien Baumgartner) wordt op een mooie dag verliefd op kapper Brice (Clément Allanic) maar vanaf dat moment voelt hij zich als een goudvis in een te krap aquarium. Verliefd zijn is een vloek, zeker als je een verlegen boekenwurm bent en als Socrates en Kant geen antwoord geven op die ene prangende vraag: hoe knoop je een gesprek aan met een kapper? Daarbij moet je in de salon ook nog maar net door het object van je adoratie geholpen worden, anders wordt je geknipt door een ander en dient de volgende kans op een zinvol gesprek zich pas weer weken later aan… Uiteindelijk raapt Jérôme al zijn moed bij elkaar en komen hij en Brice toch nader tot elkaar. Un beau jour, un coiffeur is een humoristisch melodrama dat heerlijk aan de haal gaat met een aantal clichés en effectief de verwachtingen van de toeschouwer onderuitschoffelt.

Un beau jour, un coiffeur (12 min., 30 sec.): Un Beau Jour, Un Coiffeur on Vimeo
Un beau jour, un coiffeur is ook verschenen op de verzamel-DVD Courts mais gay 8 (Paris : Antiprod, 2005)
Meer informatie: Un beau jour, un coiffeur (Short 2004) – IMDb

 

Bugcrush (Carter Smith; Verenigde Staten, 2006)

Aan pulp geen gebrek in het zogenaamde queer horror genre. Net als bij ‘gewone’ horrorfilms wordt het pas echt interessant als de horroreffecten in dienst staan van een andere werkelijkheid of als de film metaforische elementen in zich draagt. Bij het zien van Bugcrush van Carter Smith (1971) ontstond onmiddellijk het vermoeden dat de film een verwijzing was naar het fenomeen van chemsex parties, heftige feestjes die vooral georganiseerd en bezocht worden door homomannen die zowel aan seks als aan bepaalde designerdrugs (GHB/GHL, crystal meth, mefedron, 3-MMC) verslaafd zijn. Tot ik erachter kwam dat de film dateert uit 2006, toen chemsex en het verwante fenomeen PnP (party and play) nog lang niet zo wijdverbreid waren als later het geval werd onder invloed van gay datingapps als Grindr (2009), Scruff (2010) en Hornet (2011). Sommige van de genoemde designerdrugs bestonden nog niet eens in 2006. Bugcrush is gebaseerd op een verhaal van de Canadese kunstenaar Scott Treleaven (1972), die destijds al moet hebben onderkend dat seks en drugs vaak niet goed samengaan. De drugs die in de film worden gebruikt zijn geen pillen, ampullen of spuiten maar vette rupsen, oftewel bugs. De beet van deze groene griezels bezorgt de gebetenen een verhoogde staat van seksuele opwinding. De gebetenen worden echter ook ontremd en verliezen zich daardoor in grensoverschrijdend en gewelddadig seksueel gedrag. Uiteraard verwijst het woord bug ook naar buggery (anale seks). Met Josh Caras als het nieuwsgierige maar onwillige blonde slachtoffer Ben, die in de duistere bugcultus wordt ingewijd door de woest aantrekkelijke Grant (Donald Cumming, zanger van de New Yorkse rockband The Virgins).

Bugcrush (35 min., 35 sec,): CS Bugcrush on Vimeo
Bugcrush is ook verschenen op de verzamel-DVD’s Boys life 6 (Culver City : Strand Releasing, 2007) en Boys on film 3 : American boy (London : Peccadillo Pictures, 2009)
Meer informatie: Bugcrush (2006) – IMDb

 

Burger (Magnus Mork; Noorwegen/Groot-Brittannië, 2013)

Iemand die deel uitmaakt van een groep vertoont gedrag dat zijn of haar groepsverbondenheid onderstreept. Dat groepsgedrag komt dikwijls niet, en soms zelfs totaal niet overeen met hoe diegene zich als eenling gedraagt. Groepsdruk kan een behoorlijk verstikkende invloed hebben. Denk aan de voetbalhooligan die elk weekend met zijn maten los gaat op de tribune van een ander stadion, maar die thuis een mak schaap is en een lieve vader voor zijn kinderen. Natuurlijk vertonen ook homo’s groepsgedrag. Als ze in gezelschap gaan stappen gedragen ze zich bijvoorbeeld uitbundiger/nichteriger dan als ze er alleen op uit gaan. In Burger zoomt regisseur Magnus Mork in op enkele groepjes die ver na middernacht toevallig samenkomen in een kebab- en hamburgerrestaurant in Cardiff (Wales). Het betreft drie vrolijke homomannen na een avondje clubbing, een paar aangeschoten meisjes met liefdesverdriet, een groepje lamgeslagen provincialen uit Noord-Ierland en een drietal hanige heteromannen uit de heffe des volks. In het felle licht en aan de smalle afhaalbalie van het snackpaleis kunnen de groepjes elkaar niet negeren en ontlopen. De toeschouwer voelt dat er rottigheid op komst is. Gelukkig zijn er individuen die boven zichzelf (of beter gezegd: boven de groep) uitstijgen en die de balans weer weten te herstellen. Burger is een film met een sublieme spanningsopbouw, mooi camerawerk en fraai ensemblespel.

Burger (11 min., 14 sec.): GAY SHORT FILM – Gay & Straight Meet-up over a Burger – YouTube
Burger is ook verschenen op de verzamel-DVD Boys on film 11 : We are animals (London : Peccadillo Pictures, 2014)
Meer informatie: Burger (Short 2013) – IMDb

 

Sign : a silent film (Andrew Keenan-Bolger & Adam Wachter; Verenigde Staten, 2016)

New Yorkers Aaron en Ben krijgen iets met elkaar. De eerste is doofstom, de laatste niet. Ze ontmoeten elkaar in een situatie waarin spraak tekortschiet. Ben doet alle moeite zich de (Amerikaanse) gebarentaal eigen te maken en krijgt na veel geduld en doorzettingsvermogen die taal bijna – bijna – onder de knie. Maar de relatie tussen de inmiddels samenwonende Aaron (John P. McGinty) en Ben (Preston Sadleir) houdt niet lang stand. Na de breuk krijgen ze beiden weer een nieuwe relatie, elk met iemand die zich wel in dezelfde taal uitdrukt. Sign is een film over een in wezen alledaags relatiedrama, dat het alleen moet stellen zonder gesproken dialoog. Toeschouwers die de gebarentaal niet beheersen wordt geen houvast geboden in de vorm van ondertiteling. Gelukkig is er de filmmuziek van Adam Wachter, die het gebeuren op de voet volgt en van de juiste dramatische akkoorden voorziet. En natuurlijk zijn er de universele gebaren en expressies – van liefde en vreugde, van onmacht en frustratie – die iedereen meteen begrijpt en waarvoor geen gebarenboekje nodig is.

Sign (14 min., 56 sec.): SIGN – a silent film on Vimeo
Sign is ook verschenen op de verzamel-DVD Boys on film 16 : Possession (London : Peccadillo Pictures, 2017)
Meer informatie: Sign (Short 2016) – IMDb

 

Romeo robot / Touch me in the morning / When do we say it’s over (Frankie Kraft; Verenigde Staten, 2017)

Regisseur en acteur Frankie Kraft verstaat de kunst luchtige soufflés te bakken. Zijn onderwerp bij uitstek is het relationele geklooi in de liefde, want hoe tragisch ook, van enige afstand bezien vallen juist de hoopvolle en humoristische aspecten op. De middelen die Kraft ten dienste staan zijn zeer beperkt maar production value is bij een korte film niet zaligmakend. Belangrijker zijn het verhaaltje, de idee en de uitwerking daarvan. In Romeo robot knoopt Kraft twee verhaallijntjes over eenzaamheid en liefdesverdriet aan elkaar met behulp van een androïde liefdesrobot. Wie het gegeven van die robot voor waar aanneemt, zal bemerken dat de film vooral wil onderstrepen dat elk einde ook een nieuw begin inluidt. Soms vind je de liefde van je leven gewoon in de goot en hoef je hem alleen maar op te rapen en de juiste woordjes toe te fluisteren. Touch me in the morning gaat over het ongemak van de morning after the night before oftewel het vraagstuk hoe een minnaar-voor-één-nacht ’s ochtends weer de deur uit te werken. De titel van de film verwijst naar het gelijknamige liedje van Diana Ross uit 1973 (Touch me in the morning / then just walk away / we don’t have tomorrow / but we had yesterday). Godzijdank heeft Kraft die sentimentele draak niet voor de soundtrack gebruikt maar koos hij juist voor een swingend optimistisch soulnummer. De twee voornoemde korte films delen een gezamenlijk requisiet, te weten een borstbeeld van James Dean. In When do we say it’s over, het derde deel van Krafts drieluik uit 2017, ontbreekt dat borstbeeld hoewel de film is opgenomen in hetzelfde appartement als Touch me in the morning. Dit derde deel gaat over het bijleggen van een relatieruzie maar ontstijgt helaas nergens het niveau van een zemelige websoap. Ook Krafts soufflés zakken dus wel eens in.

Romeo robot (10 min., 7 sec.): GAY SHORT FILM – ROMEO ROBOT – YouTube ; ROMEO ROBOT on Vimeo
Meer informatie: Romeo Robot (Short 2017) – IMDb
Touch me in the morning (5 min., 9 sec.): TOUCH ME IN THE MORNING – (GAY LOVE SHORT FILM) – YouTube
Meer informatie: Touch Me in the Morning (Short 2017) – IMDb
When do we say it’s over (5 min., 1 sec.): QUEER SHORT FILM – WHEN DO WE SAY IT’S OVER – YouTube

 

Onde o ceú acerta seus ponteiros (Marco Aurélio Gal; Brazilië, 2017)

Ik heb helemaal niets tegen gay romances, mits er sprake is van gedoseerde zoetigheid en er ook in cinematografisch opzicht iets te beleven valt. Wat dat laatste betreft blinkt Onde o ceú acerta seus ponteiros vooral uit door het kleurgebruik. Het leven van de ongeveer dertigjarige Tomás (Henrique de Paula) is na het overlijden van zijn moeder gedrenkt in grijstinten. Daar komt echter verandering in door zijn ontmoeting met fotograaf Gabriel (Carlos Jordão), die gekleed gaat in een felrood windjack. Natuurlijk is dit symbolisch geklooi met kleur veel vaker in films vertoond maar in een zonovergoten Braziliaanse setting laten bonte kleuren zich minder makkelijk beteugelen dan in een druilerig land als Nederland. Vandaar dat de camera eerder naar omlaag (asfalt en beton) dan naar omhoog (blauwe lucht) zwenkt. Behalve van kleur maakt regisseur Marco Aurélio Gal ook goed gebruik van muziek, in dit geval het vrolijk-droevige tropicalialiedje Dinosaurros (2016) van de Braziliaanse band Dingo Bells: Hoje eu me sinto / como decerto se sentiram os dinossauros / Hoje eu extinto / ja’nem lembro como era no começo (Vandaag voel ik me / hoe de dinosaurussen zich moeten hebben gevoeld / Vandaag ben ik uitgestorven / en weet ik niet eens meer hoe het was in het begin).

Onde o ceú acerta seus ponteiros (15 min., 5 sec.): WHERE THE SKY SETS THE CLOCK – gay themed short film – YouTube
Meer informatie: Onde O Céu Acerta Seus Ponteiros (Short 2017) – IMDb

 

Trophy boy (Emrhys Cooper; Verenigde Staten, 2018)

Influencer James (Emrhys Cooper) is een narcistische dertiger. Op sociale media presenteert hij zichzelf als succesvol model, acteur, fitness goeroe en lifestyle ambassadeur. In werkelijkheid voert James nauwelijks iets uit en wordt het jet set leventje dat hij leidt gefinancierd door zijn vijftien jaar oudere sugar daddy Michael (Anthony Johnston). Als deze laatste de relatie verbreekt wordt James gedwongen opnieuw zijn intrek te nemen in het grauwe en benauwde appartementje in Queens (New York) waar hij vroeger woonde en waarvan Michael zes jaar lang de huur heeft doorbetaald. Zonder noemenswaardige werkervaring of enig diploma op zak staat James voor de uitdaging zichzelf opnieuw uit te vinden. Maar wil hij dat wel, of doet hij er beter aan een nieuwe rijke vriend aan de haak te slaan? James opteert voor het laatste en samen met een kennis van vroeger, would be acteur Andy (Gerald McCullough), duikt hij het uitgaansleven in om zijn geluk te beproeven. Misschien is de moraal wat al te zwaar aangezet maar Trophy boy weet op momenten ook te verrassen en steekt filmisch gewoon goed in elkaar.

Trophy boy (12 min., 57 sec,): Trophy Boy (short film) on Vimeo
Meer informatie: Trophy Boy (Short 2018) – IMDb

 

Dante vs. Mohammed Ali (Marc Wagenaar; Nederland, 2018)

Tegenover de brute kracht van een bokser zal een dichter het fysiek afleggen. Maar tegen de verbeeldingskracht van een dichter kan een bokser met zijn vuisten weer niets beginnen. Als dichter en bokser echter een onderling verbond aangaan, levert dat een onverslaanbare combinatie op. Dat is de boodschap van de film Dante vs. Mohammed Ali, die zich afspeelt in een fictief Nederlands polderdorp. Elke jongen uit dit hardvochtige dorp wordt pas als volwassen beschouwd als hij zichzelf in een vuistwedstrijd bewezen heeft. Maar romanticus Wolf (Bas Keizer), die gelooft in wonderen, heeft geen zin het in de boksring op te nemen tegen zijn beste vriend Alexander (Gijs Blom), die gelooft in timing en precisie. En dus saboteert Wolf het gevecht. Maar regels zijn regels vindt de dorpsgemeenschap en zodoende komt er een rematch. Wolf ziet geen andere uitweg dan het dorp te verlaten, maar Alexander haalt hem ‘fysiek’ over te blijven en zijn mannetje te staan. Het gevecht vindt plaats op een schuit die door een Hollandse trekvaart wordt geduwd – een surrealistisch decor dat de sociaal-maatschappelijke pressie verbeeldt. Over de gedenkwaardige afloop van het gevecht zal het dorp waarschijnlijk nog lang napraten. De film is visueel schatplichtig aan grootmeester Alex van Warmerdam maar doet op sommige momenten ook denken aan Van Gogh’s donkere schilderijen uit de Nuenense periode. Dante vs. Mohammed Ali is een film over bizarre rituelen, verstikkende heteronormen en de bevrijdende kracht van de liefde. Die werpt als een machtige plataan over alles zijn zoete en aangename schaduw (Ombre mai fu).

Dante vs. Mohammed Ali (28 min., 12 sec.): Kijk Dante vs. Mohammed Ali online op Cinetree
Dante vs. Mohammed Ali maakt deel uit van de compilatie The Dutch boys (London : NQV Media, 2021)
Meer informatie: Dante vs. Mohammed Ali (Short 2018) – IMDb
Interview met Marc Wagenaar (Torino Underground Cinefest, 28 maart 2019): Marc Wagenaar “Dante Vs. Mohammed Ali” – YouTube

 

Mooie Alexander (Marc Wagenaar; Nederland, 2019)

De zeventienjarige Alexander (Florian Regtien) neemt zijn intrek in de stacaravaan van zijn ouders aan zee. Zijn enige gezelschap bestaat uit een gekooide papegaai, een vogel die communiceert door geluiden te imiteren. Alexander is anders als de andere strandbezoekers, die onbekommerd vakantie vieren en zich vrijelijk overgeven aan allerlei genoegens. Hij kiest ervoor zich in de stacaravaan te verschansen en bespiedt van daaruit door een verrekijker het echte leven. Als hij in de verte een dansende jongen waarneemt op een hoge duikplank begint hij diens bewegingen te bestuderen en na te doen. Pas na enige tijd is hij moedig genoeg om de caravan te verlaten en de jongen aan te spreken. Mooie Alexander is een atmosferische parabel over uit de kast komen. Nadoen speelt daarbij een grote rol. Nadoen is echter alleen mogelijk bij de gratie van ‘voordoeners’ bij wie de kunst kan worden afgekeken. Net als in Dante vs. Mohammed Ali maakt regisseur Wagenaar gebruik van decorstukken die een vervreemdende sfeer oproepen. In dit geval is dat die hoge duikplank op het vlakke Hollandse strand. Uiteraard schuilt ook daar enige symboliek in: wie zich op de hoge begeeft loopt extra in de gaten en loopt tevens het risico diep te kunnen vallen…

Mooie Alexander (13 min., 5 sec.): NTR – KORT! – Kort!: Mooie Alexander
Mooie Alexander maakt deel uit van de compilatie The Dutch boys (London : NQV Media, 2021)
Meer informatie: Mooie Alexander (Short 2019) – IMDb

 

Extended stay (Paul Dae Kim; Verenigde Staten, 2019)

In de Verenigde Staten heb je zogenaamde extended stay motels, waar mensen die op drift zijn geraakt relatief goedkoop een poosje kunnen verblijven in afwachting van een nieuwe start in het leven. In veel gevallen is die nieuwe start een doorstart want vrijwel niemand verblijft voor zijn plezier in zo’n eentonig en weinig comfortabel motel ergens aan de rand van de bewoonde wereld. Waarom het jonge stel Ricky (Drew Starkey) en Melanie (Diana Riley) hun intrek hebben genomen in zo’n desolaat motel is onduidelijk. Wat echter wel duidelijk wordt is dat ze op het punt staan door hun financiële bodem te zakken. De voornaamste reden daarvoor is dat Ricky, in afwezigheid van Melanie, mannen langs laat komen die hij voor hun seksuele diensten betaalt. Dat moet natuurlijk een keer uitkomen…

Extended stay (12 min., 8 sec,): Extended Stay | Short Film – YouTube
Meer informatie: Extended Stay (Short 2019) – IMDb

 

© Peter Zwaal, 2021